Акадэмікі :: МІХАЛЕВІЧ Аляксандр Аляксандравіч

— Скончыў Беларускі політэхнічны інстытут (1961).
— З 1961 г. у Фізіка-тэхнічным інстытуце АН БССР, з 1966 г. малодшы, старшы навуковы супрацоўнік, загадчык сектара, загадчык лабараторыі Інстытута ядзернай энергетыкі АН БССР, адначасова ў 1967 – 1983 гг. вёў выкладчыцкую работу ў Белдзяржуніверсітэце.
— У 1983 – 1988 гг. намеснік дырэктара па навуковай рабоце, в.а.дырэктара, адначасова загадчык лабараторыі гэтага інстытута.
— З 1991 г. дырэктар Інстытута праблем энергетыкі Нацыянальнай акадэміі навук Беларусі, у 2001 – 2004 гг. генеральны дырэктар Аб’яднанага інстытута энергетычных і ядзерных даследаванняў Нацыянальнай акадэміі навук Беларусі. Адначасова ў 1992 – 1996 гг. загадчык кафедры Акадэміі кіравання пры Кабінеце Міністраў, затым пры Прэзідэнце Рэспублікі Беларусь.
— У 1997 – 2002 гг. загадчык кафедры Беларускага дзяржаўнага тэхналагічнага ўніверсітэта, у 2002 – 2004 гг. член Прэзідыума Нацыянальнай акадэміі навук Беларусі.
— У 2004 – 2008 гг. галоўны навуковы супрацоўнік Інстытута цепла- і масаабмену імя А.Лыкава, з 2009 г. дырэктар, з 2010 г. галоўны навуковы супрацоўнік, навуковы кіраўнік Інстытута энергетыкі Нацыянальнай акадэміі навук Беларусі. Удзельнік ліквідацыі аварыі на Чарнобыльскай АЭС.

Тэарэтычна даследаваў механізм цепла- і масапераносу пры кандэнсацыі рэагуючага газу, вывучаў сістэмы ахалоджвання атамных і цеплавых электрастанцый, эфектыўнасць цеплаперадачы ў цеплаабменных апаратах пры наяўнасці хімічных рэакцый у цепланосьбіце. У 1992 – 1996 гг. прымаў удзел у распрацоўцы "Энергетычнай праграмы", Дзяржаўнай праграмы развіцця ядзернай энергетыкі, рэспубліканскай праграмы "Энергазберажэння" і Асноўных напрамкаў энергетычнай палітыкі Рэспублікі Беларусь. У 2003 – 2007 гг. прымаў удзел у распрацоўцы Канцэпцыі энергетычнай бяспекі Рэспублікі Беларусь, Дзяржаўнай комплекснай праграмы мадэрнізацыі асноўных вытворчых фондаў беларускай энергетычнай сістэмы, энергаашчаджэння і павелічэння долі выкарыстання ў краіне ўласных паліўна-энергетычных рэсурсаў у 2006 – 2010 гг., Дырэктывы Прэзідэнта Рэспублікі Беларусь № 3.

Аўтар звыш 250 навуковых прац, у т.л. 8 манаграфій, 4 вучэбных дапаможнікаў, 20 вынаходстваў.

Прэмія Нацыянальнай акадэміі навук Беларусі імя акадэміка А.В.Лыкава 2005 года за цыкл прац "Цепла- і масаперанос ў неаднародных асяроддзях з улікам гідрадынамікі, фазавых і хімічных пераўтварэнняў". Прэмія акадэмій навук Украіны, Беларусі і Малдовы 2011 г. за работу "Развіццё метадалогіі і маніторынг энергетычнай бяспекі Малдовы і Беларусі".

Узнагароджаны медалём Францыска Скарыны (2008).

Асноўныя працы:

Быстрые реакторы и теплообменные аппараты АЭС с диссоциирующим теплоносителем. Мн.: Наука и техника, 1978 (в соавт.).
Методы оптимизации параметров теплообменных аппаратов АЭС. Мн.: Наука и техника, 1981 (в соавт.).
Математическое моделирование массо- и теплопереноса при конденсации. Мн.: Наука и техника, 1982.
Введение в энергоэффективные технологии и энергетический менеджмент. Мн.: БГТУ, 2002.
Атомная энергетика. Состояние, проблемы, перспективы. Мн.: Беларуская навука, 2009 (в соавт.).
Атомная энергетика: перспективы для Беларуси. Мн.: Беларуская навука, 2011.