Нацыянальная акадэмія навук Беларусі

ПЛАТОНАЎ Уладзімір Пятровіч

ПЛАТОНАЎ Уладзімір Пятровіч
9-й президент НАН Беларуси

Уладзімір Пятровіч Платонаў (н. 01.12.1939, пас. Стайкі, Аршанскага р-на, Віцебскай вобл.), матэматык. Акадэмік Нацыянальнай акадэміі навук Беларусі (1972; чл.-кар. з 1969), акадэмік АН СССР (1987), Расійскай АН (1991), член Хенаньскай акадэміі навук (1990), замежны член Індыйскай нацыянальнай акадэміі навук (1993), прафесар (1968), доктар фізіка-матэматычных навук (1967). Заслужаны дзеяч навукі БССР (1982).

— Cкончыў Беларускі дзяржаўны ўніверсітэт (1961).
— У 1963 – 1971 гг. старшы выкладчык, дацэнт, прафесар, загадчык кафедры Беларускага дзяржаўнага ўніверсітэта.
— З 1971 г. загадчык лабараторыі Інстытута матэматыкі АН БССР, у 1977 – 1992 гг. дырэктар гэтага інстытута.
— У 1987 – 1992 гг. прэзідэнт Акадэміі навук Беларусі, у 1992 – 1996 гг. галоўны навуковы супрацоўнік Інстытута матэматыкі НАН Беларусі.
— У цяперашні час галоўны навуковы супрацоўнік Навукова-даследчага інстытута сістэмных даследаванняў Расійскай АН і Матэматычнага інстытута імя В.А.Сцяклова РАН.
— Старшыня Камітэта па Дзяржаўных прэміях БССР (1988 – 1991), галоўны рэдактар часопіса Даклады АН БССР (1987 – 1992).
— Член Прэзідыума АН СССР (1989 – 1991).
—У 1989-1991 гг. дэпутат Вярхоўнага Савета СССР.
— У 1985 – 1990 гг. дэпутат Вярхоўнага Савета БССР.

Даследаванні па алгебры, алгебраічнай геаметрыі, алгебраічнай тэорыі лікаў, групах Лі, лінейных групах і тапалагічнай алгебры, прыкладной алгебры і крыптаграфіі. Вырашыў праблему моцнай апраксімацыі ў алгебраічных групах і праблему Кнезера-Тытса. Распрацаваў прыведзеную К-тэорыю і вырашыў на гэтай аснове праблему Танака-Артына. Вырашыў праблему рацыянальнасці спінорных многаўтварэнняў. Даследаваў лакальна-глабальны прынцып, згодна з якім будова груп, зададзеных над арыфметычнымі палямі, вызначаецца будовай іх лакалізацый над адпаведнымі папаўненнямі. Даказаў асноўную апраксімацыйную тэарэму для лінейных груп з канечным лікам утваральных. Адкрыў новы лакальна-глабальны прынцып для функцыянальных гіперэліптычных палёў, акрэсленых над полем алгебраічных лікаў. Сумесна з вучнямі вырашыў праблему рацыянальнасці для групавых алгебраічных разнастайнасцей над лакальнымі і глабальнымі палямі; пабудаваў тэорыю канечнамерных гензеленых цел; рашыў праблему Гротэндыка аб праканечных папаўненнях груп і праблему цвёрдасці для арыфметычных падгруп алгебраічных груп з радыкалам; развіў мультыплікатыўную тэорыю канечнамерных цел; рашыў праблему арыфметычнасці для поліцыклічных груп; развіў новы падыход да кангруэнц-праблемы, заснаваны на аналізе камбінаторных уласцівасцей арыфметычных груп.

Аўтар больш за 160 навуковых прац.

Прэмія Ленінскага камсамола 1968 г. за цыкл работ па тапалагічных групах. Ленінская прэмія 1978 г. за даследаванні па алгебраічных групах і прыведзенай К-тэорыі. Прэмія Гумбальдта (Германія, 1993).

Узнагароджаны ордэнам Працоўнага Чырвонага Сцяга (1979).

Асноўныя працы:

  1. Проблема сильной аппроксимации и гипотеза Кнезера-Титса для алгебраических групп / Известия АН СССР. Серия математическая.1969. Т.ЗЗ. N6.
  2. Проблема Таннака-Артина и приведенная К-теория //Там же. 1976. Т. 40, N2.
  3. Algebraic groups and number theory. New York. Academic Press.1993 (with A.S.Rapinchuk).
  4. Новые свойства арифметических групп // Успехи математических наук. 2010. Т. 65. Вып 5.