Генадзій Ільіч Лазюк (н. 02.04.1927, Мінск), генетык. Член-карэспандэнт Нацыянальнай акадэміі навук Беларусі (1995), член-карэспандэнт Акадэміі медыцынскіх навук СССР (1986), доктар медыцынскіх навук (1976), прафесар (1978). Заслужаны дзеяч навукі Рэспублікі Беларусь (2000). Ганаровы член Універсітэта г. Сан-Паўла (Бразілія, 2001) і ўніверсітэта г. Хірасіма (Японія, 2002).

Навуковыя даследаванні звязаны з вывучэннем генетыкі, фенатыпічнага праяўлення праяўленне і дыягностыкі храмасомных сіндромаў, сіндромаў недахопа развіцця нехрамасомнай этыялогіі, эпідэміялогіі недахопа развіцця, а таксама з арганізацыяй сістэмы генетычнага маніторынгу ў Беларусі. У апошнія гады асноўныя даследаванні прысвечаны высвятленню генетычных наступстваў катастрофы на Чарнобыльскай АЭС і метадам прафілактыкі спадчыннай паталогіі. Прапанаваў арыгінальны падыход комплекснага клініка-марфалагічнага даследавання, які дазваляе вызначыць колькасны ўклад генетычных і знешніх фактараў у паходжанні парушэнняў эмбрыянальнага развіцця ў чалавека. Пад яго кіраўніцтвам устаноўлена генетычная структура шэрагу монамутантных формаў сіндромаў, выдзелена 7 невядомых раней. Пры яго ўдзеле ў 1960-х створана медыка-генетычная служба Беларусі.

Аўтар больш за 320 навуковых прац, у т.л. 10 манаграфій.

Асноўныя працы:

1. Тератология человека. М., 1979.
2. Наследственные синдромы множественных врожденных пороков развития. М., 1983.
3. Врожденные пороки развития // Общая патология человека: рук. для врачей: в 2 т. 2-е изд., перераб. и доп. М.: Медицина, 1990. Т. 2. С. 149–196.
4. Болезни плода, новорожденного и ребенка. Мн., 1991 (в соавт.).