Ігар Аляксандравіч Міхайлапула (н. 13.08.1938, г. Таганрог, Растоўскай вобл., Расія), хімік. Член-карэспандэнт Нацыянальнай акадэміі навук Беларусі (1996), доктар хімічных навук (1984), прафесар (1994).
Навуковыя працы ў галіне біяарганічнай хіміі, біяхіміі і біятэхналогіі кампанентаў нуклеінавых кіслот. Выканаў даследаванні хімічнага і энзіматычнага сінтэзу мадыфікаваных нуклеазідаў. Распрацаваў метады атрымання хімічных злучэнняў для стварэння супрацьвірусных і процівапухлінных прэпаратаў, а таксама для біяхімічных і малекулярна-біялагічных даследаванняў асноў функцыянавання клеткі. Выканаў цыкл работ па канфармацыйнаму аналізу нуклеазідаў, мадыфікаваных па вугляводным фрагменце і гетэрацыклічныя падставы, з выкарыстаннем дадзеных рэнтгенаструктурнага аналізу, ЯМР і КД спектраскапіі. Правёў сінтэз і вывучыў залежнасці структура/стэрэахімія-функцыя ў шэрагу (2-5)алігааденілатаў - універсальных медыятараў дзеяння інтэрферону і роднаснай сістэмы раслін. Устанавіў, што стэрэахімія (2-5)алігаадэнілатаў мае важную ролю ў вызначэнні біялагічных эфектаў. Распрацоўвае тэхналогію атрымання новых эфектыўных лекавых прэпаратаў на аснове кампанентаў нуклеінавых кіслот. Пад яго кіраўніцтвам распрацавана тэхналогія і ажыццяўляецца прамысловы выпуск на ААТ "Медпрэпараты" прэпаратаў "Цитарабин","Иогуанин","Лейкладин" і "Флударабел" для лячэння розных формаў лейкозу і рассеянага склерозу і "Заміцыт" для лячэння СНІДу.
У апошнія 10 гадоў навуковыя інтарэсы Міхайлапула І. А. сканцэнтраваны на вывучэнні механізму функцыянавання нуклеазід фасфарілаз (НФ), механізмаў звязвання субстрата і яго актывацыі ў каталітычным цэнтры гэтых ферментаў. Асноўнай мэтай гэтых даследаванняў з'яўляецца вывучэнне ролі структурных і электронных асаблівасцяў, якія вызначаюць субстратную або інгібітарную актыўнасць розных злучэнняў для дызайну новых, патэнцыйна біялагічна цікавых аналагаў прыродных нуклеазідаў. Упершыню прапанаваны і практычна ажыццёўлены каскадны метад ператварэння D-пентоз у нуклеазіды з выкарыстаннем рэкамбінантных ферментаў E.coli рібакіназы, фасфапентамутазы і НФ. Адным з найбольш цікавых вынікаў гэтага перыяду працы з'яўляецца ўсталяванне важнай ролі серына-90 каталітычнага цэнтра пурыннуклеазід фасфарылазы (ПНФ) з E.coli ў злучэнні і актывацыі шэрагу субстратаў. Упершыню была прадэманстравана магчымасць сінтэзу нуклеазідаў 8-аза - і 8-аза-7-дезазапурынаў. Вынікі гэтага даследавання ўяўляюць значную цікавасць для накіраванага сінтэзу новых субстратаў і інгібітараў ПНФ. Акрамя таго, вывучаны механізм функцыянавання урыдын фасфарылазы (УФ) з E. coli і на прыкладзе ПНФ і УФ распрацавана метадалогія аналізу ўзаемадзеяння фермент-субстрат з выкарыстаннем паўэмперычнага (РМ3) і квантавахімічнага (ab initio) метадаў.
Аўтар больш за 250 навуковых прац, 60 патэнтаў і аўтарскіх пасведчанняў на вынаходствы.
Дзяржаўная прэмія Рэспублікі Беларусь 2004 г. за працу "Хіміка-энзіматычная мадыфікацыя кампанентаў нуклеінавых кіслот і біяхімічная мадыфікацыя як навукова-практычная аснова пошуку, стварэння і вытворчасці супрацьвірусных і процівапухлінных лекавых сродкаў". Прэмія Савета Міністраў Латвійскай ССР 1989 г.