Іван Андрэевіч Булыгін (10.02.1907, в. Радушкава, Пачынкаўскага р-на, Смаленскай вобл., Расія – 12.04.1984), фізіёлаг. Акадэмік Нацыянальнай акадэміі навук Беларусі (1959; чл.-кар. з 1956), доктар біялагічных навук (1952), прафесар (1954). Заслужаны дзеяч навукі БССР (1967). Удзельнік Вялікай Айчыннай вайны.
Работы па фізіялогіі вегетатыўнай нервовай сістэмы і корцік-вісцаральных ўзаемаадносін. Стварыў новы напрамак у даследаванні аферэнтнага звяна вегетатыўнай нервовай структуры і структурна-функцыянальнай арганізацыі вегетатыўных гангліяў. Усталяваў наяўнасць ўмоўна-рэфлекторных уплываў кары вялікіх паўшар'яў на маторыку страўніка і кішэчніка і выявіў заканамернасці інтэрацэптыўных уплываў на рэфлектарную дзейнасць спіннога і галаўнога мозгу. Прпанаваў і эксперыментальна абгрунтаваў палажэнне аб складанай функцыянальнай структуры цэласнай інтэрацэптыўнай рэакцыі арганізма, вывеў і сфармуляваў паняцце аб множнасці афферэнтных шляхоў інтэрацэптыўных рэфлексаў і іх ўскладнення ў філагенезе, аб ланцужных і колцавых нейрагумаральных механізмах вісцаральных рэакцый. Распрацаваў новыя прынцыпы структурна-функцыянальнай арганізацыі вегетатыўных гангліяў, прапанааў і абгрунтаваў агульнае палажэнне аб узаемасувязі дывергенцыі і канвергенцыі ў дзейнасці нервовай сістэмы.
Апублікаваў звыш 220 навуковых прац, у тым ліку 12 манаграфій.
Дзяржаўная прэмія СССР (1978) за цыкл работ "Новыя прынцыпы арганізацыі вегетатыўных гангліяў". Дзяржаўная прэмія БССР (1972) за манаграфіі "Даследаванні заканамернасцяў і механізмаў інтэрацэптыўных рэфлексаў" (1959), "Аферэнтныя шляхі інтэрацэптыўных рэфлексаў" (1966), "Ланцужныя і колцавыя нейрогуморальные механізмы вісцаральных рэфлекторных рэакцый" (1970).
Узнагароджаны ордэнамі Леніна (1977), Чырвонага Сцяга (1944), Працоўнага Чырвонага Сцяга (1971), Чырвонай Зоркі (1943), медалямі.