Мікалай Фёдаравіч Ярмоленка (29.01.1900, в. Клюковка, Аршанскага р-на, Віцебскай вобл. – 10.06.1972) – хімік. Акадэмік (1947; чл.-кар. з 1936), доктар хімічных навук (1935), прафесар (1931). Заслужаны дзеяч навукі БССР (1949).
Работы па даследаванні заканамернасцяў адсорбцыі, сінтэзу і накіраваных змяненняў структуры, фізіка-хімічных уласцівасцяў сарбентаў і каталізатараў. Устанавіў з'явы седыментацыйнай тыксатрапіі для выпадку адсорбцыі арганічных кіслот з іх сумесі ў растворы, даў колькасны выраз, які адлюстроўвае ролю «пасіваванай» паверхні адсарбентаў. Распрацаваў рэфрактаметрычны метад выяўлення ў растворах солевых сумесяў злучэнняў вышэйшага парадку і зыходзячы з прынцыпу фізіка-хімічнага аналізу вызначыў шэраг такіх злучэнняў. У выніку даследавання праблемы тэхнічнага выкарыстання раслінных бялкоў (лубіна) распрацаваў метад атрымання новых відаў фанерных клеяў. Усталяваў з'яву каагуляцыі ў паверхневых плёнках, названае ім ламінарнай каагуляцыяй, на аснове якой быў распрацаваны метад пеннай храматаграфіі. Прапанаваў тэорыю перыядычнага адклада ападкаў пры выпарэнні растваральніка разведзеных раствораў цвёрдых рэчываў.
Аўтар больш за 370 навуковых прац, у тым ліку 3 манаграфій.
Узнагароджаны ордэнамі Працоўнага Чырвонага Сцяга (1944, 1954), Леніна (1959, 1961), медалямі.