Памяці вучонага :: ГАРЭЦКІ Гаўрыла Іванавіч

Гаўрыла Іванавіч Гарэцкі (10.04.1900, в. Малая Багацькаўка, Мсціслаўскага р-на, Магілёўскай вобл. – 20.11.1988), эканаміст-географ, геолаг. Акадэмік Нацыянальнай акадэміі навук Беларусі (1928), доктар геолага-мінералагічных навук (1946). Заслужаны дзеяч навукі БССР (1972).

— Скончыў Пятроўскую (Ціміразеўскую) сельскагаспадарчую акадэмію (1924).
— У 1924 – 1925 гг. выкладчык Камуністычнага ўніверсітэта нацыянальных меншасцяў Захаду (Масква), у 1925 – 1927 гг. дацэнт Беларускай Сельскагаспадарчай акадэміі (Горкі), у 1925 – 1928 гг. сапраўдны член Інбелкульта, з 1927 г. член Прэзідыума Інбелкульта.
— У 1927 – 1930 гг. дырэктар БелНДІ сельскай і лясной гаспадаркі імя Леніна (Мінск), у 1929 – 1930 гг. загадчык кафедры па вывучэнні стандарту народнай гаспадаркі Беларускай АН .
— У 1930 г. арыштаваны, прысуджаны да 10 гадоў пазбаўлення волі, пазбаўлены звання акадэміка. Датэрмінова вызвалены ў 1934 г. быў арыштаваны ў 1937 і 1938 гг. цалкам рэабілітаваны ў 1958 г., адноўлены ў званні акадэміка ў 1965 г.
— У 1931 – 1941 гг. працаваў у інжынерна-геалагічных экспедыцыях Белморбуда і Туламбуда НКВД, у 1941 – 1942 гг. галоўны геолаг Главабаронбуда на абаронных работах пад Масквой і Ленінградам, у 1943-1968 гг. намеснік галоўнага геолага, галоўны геолаг у арганізацыях Гідрапраекта.
— У 1968 – 1985 гг. загадчык аддзела Інстытута геахіміі і геафізікі АН БССР.
— У 1969 – 1973 гг. галоўны кансультант Гідрапраекта.
— З 1985 г. вядучы навуковы супрацоўнік-кансультант Інстытута геахіміі і геафізікі АН БССР.
— Кандыдат у члены ЦВК БССР у 1927-1928 гг., член ЦВК БССР у 1929 – 1930 гг.

Навуковыя даследаванні прысвечаны эканамічнай геаграфіі, геалогіі антрапагена і інжынернай геалогіі. Праводзіў пошукі і даследаванні пад будаўніцтва многіх каналаў і гідравузлоў. Распрацаваў асновы палеапатамалогіі – навукі аб рэках мінулага. Вывучаў геалогію антрапагена еўрапейскай часткі СССР. Аўтар работ па фальклоры, этнастатыстыцы, дэмаграфіі, эканоміцы сельскай і лясной гаспадаркі, археалогіі.

Апублікаваў больш за 160 навуковых прац, у тым ліку 8 манаграфій.

Дзяржаўная прэмія СССР 1971 г. за серыю манаграфій пра прарэках. Дзяржаўная прэмія БССР 1986 г. за распрацоўку і ўкараненне навуковых асноў геалогіі антрапагена і геамарфалогіі ў практыку геолагаразведачных работ Беларусі.

Узнагароджаны ордэнамі Кастрычніцкай рэвалюцыі (1979), Працоўнага Чырвонага Сцяга (1952, 1971), медалямі.

Асноўныя працы:

Межы Заходняй Беларусi ў Польшчы. Мн., 1925.
Народны прыбытак Беларусi. Мн.: Выд. Дзяржплану БССР, 1926.
Аллювий великих антропогенных прарек Русской равнины. Прареки Камского бассейна. М.: Наука, 1964.
Формирование долины р. Волги в раннем и среднем антропогене. Аллювий Пра-Волги. М.: Наука, 1966.
Аллювиальная летопись великого Пра-Днепра. М.: Наука, 1970.
Особенности палеопотамологии ледниковых областей (на примере Белорусского Понеманья). Мн.: Наука и техника, 1980.
Выбранае. Мн.: Беларускі кнігазбор, 2002.