Памяці вучонага :: КАЗЛОЎ Мікалай Сямёнавіч

Мікалай Сямёнавіч Казлоў (17.05.1907, г. Цвер, Расія – 04.04.1993), хімік. Акадэмік Нацыянальнай акадэміі навук Беларусі (1966), доктар хімічных навук (1935), прафесар (1933). Заслужаны дзеяч навукі і тэхнікі РСФСР (1965).

— Скончыў Калінінскі педагагічны інстытут (1928).
— У 1933 – 1938 гг. дырэктар Інстытута хіміі АН БССР, адначасова выкладаў у Белдзяржуніверсітэце.
— У 1938 г. рэпрэсаваны. Правёў у лагерах і ссылцы 8 гадоў. Рэабілітаваны ў 1956 г.
— У 1946 – 1967 гг. загадчык кафедры Пермскага дзяржаўнага педагагічнага інстытута і Пермскага сельскагаспадарчага інстытута.
— У 1967 – 1972 гг. дырэктар Інстытута фізіка-арганічнай хіміі АН БССР, з 1973 г. загадчык лабараторыі, у 1988 – 1993 гг. саветнік пры дырэкцыі гэтага інстытута.

Асноўныя працы па сінтэзу арганічных злучэнняў і вывучэнні механізму дзеяння гетэрагенных і гамагенных каталізатараў. Прапанаваў спосабы атрымання гетэрацыклічных злучэнняў, сінтэзу хіналінаў (рэакцыя Казлова), удзельнічаў у распрацоўцы сінтэзу хлорапрэнавага каўчука, сінтэзаваў новыя фізіялагічна актыўныя рэчывы, цыянінавыя фарбавальнікі, антыстатыкі для палімераў. Распрацаваў рэакцыю гідраамініравання арганічных рэчываў новымі азотнымі злучэннямі.

Аўтар больш за 700 навуковых прац, у т.л. 7 манаграфій, 98 вынаходак.

Дзяржаўная прэмія БССР 1984 г. за распрацоўку новых каталітычных метадаў сінтэзу азотазмяшчальных арганічных злучэнняў.

Узнагароджаны ордэнамі Працоўнага Чырвонага Сцяга (1967), Дружбы народаў (1977), "Знак Пашаны" (1961), медалямі.

Асноўныя працы:

Каталитический синтез хинольдина. Мн.: Изд-во БелАН, 1935 (совм. с П.Федосеевым).
5, 6-Бензохинолины. Мн.: Наука и техника, 1970.
Химия промышленных нефтей Белоруссии. Мн.: Наука и техника, 1972 (совм. с Ю.Г.Егиазаровым, В.И.Куликовым).
Ультрастабильные цеолиты. Мн.: Наука и техника, 1979 (совм. с И.И. Урбановичем, М.Ф.Русак).
Промышленные катализаторы риформинга. Мн.: Наука и техника, 1986 (совм. с Г.М.Сеньковым).