Міхаіл Арсеньевіч Лазарук (05.07.1926, в. Ушалавічы, Слуцкага р-на, Мінскай вобл. – 15.11.2000), літаратуразнаўца і педагог. Акадэмік Нацыянальнай акадэміі навук Беларусі (1995), акадэмік Акадэміі педагагічных навук СССР (1982). Доктар філалагічных навук (1970), прафесар (1971). Удзельнік Вялікай Айчыннай вайны.

Аўтар даследаванняў па гісторыі развіцця беларускай літаратуры "Станаўленне беларускай паэмы" (1968), "Беларуская паэзія ў іншай палавіне XIX-пачатак XX стагоддзя" (1970); па праблемах выкладання літаратуры ў школе "Тэорыя літаратуры ў школе" (2 выд., 1971), "Навучанне i выхаванне творчасці" (1994); па гісторыі педагагічнай думкі ў Беларусі "Асвета i педагагічная думка ў Беларусі: Са старажытных часоў да 1917 г." (1985, у суаўт.) і інш. Аўтар і суаўтар падручнікаў па беларускай літаратуры для сярэдняй школы, па тэорыі і гісторыі літаратуры для філалагічных факультэтаў вышэйшых навучальных устаноў.

Узнагароджаны ордэнамі Чырвонай Зоркі (1945), Працоўнага Чырвонага Сцяга (1975), Айчыннай вайны II ступені (1985), медалём Францыска Скарыны (1997), іншымі медалямі.

Асноўныя працы:

1. Часу непадуладнае. Мн.: Мастацкая лiтаратура, 1981.
2. Уводзiны ў лiтаратуразнаўства. 2 выд. Мн.: Вышэйшая школа, 1982 (совм. с Ленсу А.Я.).
3. Гісторыя беларускай літаратуры: Старажытны перыяд. 4 выд. Мн.: Вышэйшая школа, 1998 (в соавт.).
4. Гісторыя беларускай літаратуры: ХІХ-пачатак ХХ ст. 2 выд. Мн.: Вышэйшая школа, 1998 (в соавт.).
5. Слоўнік літаратуразнаўчых тэрмінаў. 3 выд. Мн.: Народная асвета, 2003 (совм. с Ленсу А.Я.).