Яўген Антонавіч Сідаровіч (10.03.1928 – 25.01.2017) нарадзіўся ў г.п. Беразіно, Мінскай вобл., вучоны ў галіне экалагічнай фізіялогіі раслін, батанікі, аховы навакольнага асяроддзя. Член-карэспандэнт Нацыянальнай акадэміі навук Беларусі (1989), доктар біялагічных навук (1985), прафесар (1992). Заслужаны дзеяч навукі БССР (1978).
Навуковыя даследаванні ў галіне фізіялогіі, экалогіі раслін і аховы навакольнага асяроддзя, інтрадукцыі раслін. Распрацаваў асновы эколага-фізіялагічнага маніторынгу раслін і аптымізацыі тэхнагеннага асяроддзя буйных прамысловых цэнтраў Беларусі сродкамі азелянення, устанавіў асноўныя заканамернасці ўплыву прамысловых палютантаў на энергетычныя параметры біяпрадукцыйнага працэсу раслін і іх рэакцыю на тэхнагенныя нагрузкі. Вывучыў заканамернасці адаптацыягенэза драўняных раслін ва ўмовах техногенеза. Выявіў фізіёлага-біяхімічныя крытэрыі ранняй дыягностыкі пашкоджання і прагназавання стану жыццядзейнасці раслін на тэрыторыях, схільных ўплыву прамысловага забруджвання. Выканаў даследаванні па выкарыстанні інтрадукаваных і мясцовых драўняных раслін у якасці біяіндыкатараў забруджвання паветранага басейна прамысловымі палютантамі. Устанавіў адаптацыйныя магчымасці і фітаіндыкацыйную значнасць раслінных комплексаў у прамыслова развітых раёнах Беларусі, распрацаваў матэматычную мадэль прадукцыйнага працэсу іглічных экасістэм.
Аўтар больш за 450 навуковых прац, у т.л. 30 манаграфій, 6 патэнтаў, 7 аўтарскіх пасведчанняў на вынаходствы.
Дзяржаўная прэмія БССР у галіне навукі і тэхнікі 1978 г. за цыкл работ "Эксперыментальныя даследаванні прыродных раслінных комплексаў запаведных тэрыторый Беларусі".
Узнагароджаны ордэнам "Знак Пашаны" (1976), медалём Францыска Скарыны (1998), іншымі медалямі.