Памяці вучонага :: ЖУРАЎСКІ Аркадзь Іосіфавіч

Аркадзь Іосіфавіч Жураўскі (05.08.1924, в. Янава, Талачынскага р-на, Віцебскай вобл. – 09.01.2009), мовазнаўца. Член-карэспандэнт Нацыянальнай акадэміі навук Беларусі (1980). Доктар філалагічных навук (1968), прафесар (1970). Заслужаны дзеяч навукі БССР (1978). У гады Вялікай Айчыннай вайны, удзельнік партызанскага руху.

— Скончыў Белдзяржуніверсітэт (1950).
— З 1950 г. у Інстытуце мовазнаўства ім. Я. Коласа Нацыянальнай акадэміі навук Беларусі: у 1960 – 1992 гг. загадчык сектара гісторыі беларускай мовы, адначасова ў 1983 – 1989 гг. дырэктар, у 1992 – 1996 гг. саветнік пры дырэкцыі, з 1997 г. галоўны навуковы супрацоўнік.
— У 1985 – 1990 гг.старшыня Беларускага камітэта славістаў.

Даследуе гісторыю беларускай мовы і беларускага мовазнаўства. Першым у славянскім мовазнаўстве даказаў існаванне беларускага варыянту царкоўнаславянскай мовы ў старабеларускі перыяд, прааналізаваў мову дзеячаў беларускай культуры мінулага (Фр. Скарыны, С. Буднага, В. Цяпінскага і інш.). Вывучае пытанні нармалізацыі сучаснай беларускай літаратурнай мовы.

Аўтар больш за 300 навуковых прац, у тым ліку 15 манаграфій і слоўнікаў.

Дзяржаўная прэмія Рэспублікі Беларусь 1994 за цыкл работ "Скарына і беларуская культура".

Узнагароджаны ордэнам Айчыннай вайны II ступені (1985), медалём Францыска Скарыны.

Асноўныя працы:

Гiсторыя беларускай лiтаратурнай мовы. Т. 1. Мн., 1967.
Руска-беларускi слоўнiк грамадска-палiтычнай тэрмiналогii. Мн., 1970 (в соавт.).
Гiстарычная лексiкалогiя беларускай мовы. Мн., 1970 (в соавт.).
Гiстарычная марфалогiя беларускай мовы. Мн., 1979 (в соавт.).
Мова выданняў Францыска Скарыны. Мн., 1990 (в соавт.).